om de tijd aangenaam door te brengen vóór de operatie kreeg ik bezoek van oncocoach dominique.
ze begeleidde mij ook naar het OK en bleef daar tot ik verdoofd was.
we praatten over de kindjes en de confituur, want het is overal wachten en met het bed voor het OK is wachten nog enger.
als ik helemaal verdoofd was, belde ze met luc, want dan startte het echt.
dominique wou er ook nog bijblijven als ze eerst de pijnpomp in de rug plaatsten.
dat lukte echter niet zo goed. de anesthesist moest wat wringen met de naald en deed mij vervelend pijn. dominique werd lichtjes groen en moest op een stoeltje gaan zitten.
als ik goed en wel op de operatietafel lag, vroeg ik aan dominique: gaat het een beetje?
toen kreeg ik het masker en weet ik nergens meer van.
