30/6
eindelijk, na 9 dagen, van dat onding verlost.
het probleem was, dat die maagsonde zodanig irriteerde dat ik verkouden werd, koorts en keelpijn kreeg, waardoor ik bijna niet meer kon praten, misselijk was, moest braken, waar de 30 cm lange naad fel tegen protesteert.
via de sonde werden de maagsappen, die wat moeite hadden met de zwaartekracht, weggezogen.
ik wacht af wat de sappen mij nu gaan lappen.
oigo
29/6
na een weekend vol koorts en valling ben ik weer iets beter.
zaterdag kwam jo mij nog eventjes oppeppen (opgeven is geen optie).
maar ik heb toch de indruk dat ik niet zo sterk ben als jo en de behandelingen niet tot het uiterste ga drijven. ik wil nu al naar huis!
vannacht kon ik niet slapen en hoorde de kikkers in de vijver, de uil in het maaltepark, ik telde de schaapjes, berekende mijn overlevingskansen en vooral, wat kan ik er voor opbrengen?
vanmorgen is de foto genomen. alles ok, de contrastvloeistof volgt de juiste weg.
waarom volgt het maagsap niet??
na een weekend vol koorts en valling ben ik weer iets beter.
zaterdag kwam jo mij nog eventjes oppeppen (opgeven is geen optie).
maar ik heb toch de indruk dat ik niet zo sterk ben als jo en de behandelingen niet tot het uiterste ga drijven. ik wil nu al naar huis!
vannacht kon ik niet slapen en hoorde de kikkers in de vijver, de uil in het maaltepark, ik telde de schaapjes, berekende mijn overlevingskansen en vooral, wat kan ik er voor opbrengen?
vanmorgen is de foto genomen. alles ok, de contrastvloeistof volgt de juiste weg.
waarom volgt het maagsap niet??
uitstel
26/6
de foto kan niet gemaakt worden. de maag werkt niet voldoende om de contrastvloeistof binnen te houden. waarschijnlijk wordt het maandag.
de blaassonde is nu ook verwijderd. ik kan nu zelf naar de wc strompelen in operatiehemdje en steunkousen. als ze me dan zo in de zetel dumpen voel ik me compleet mémé.
wel en wee
25/6
vannacht glipte de pijnpomp uit mijn rug. ai. nu moet de pijn op een andere manier bestreden worden, met spuitjes en baxters.
ook de maagsonde wordt afgekoppeld om de maag te leren werken. ik ben minder gebuisd, maar toch nog vrij immobiel.
deze voormiddag brachten de verpleegsters van interne mij een bezoekje. lief toch! ze missen mij op hun afdeling en kwamen eens inspecteren of ik hier op heelkunde ook goed verzorgd word.
vannacht glipte de pijnpomp uit mijn rug. ai. nu moet de pijn op een andere manier bestreden worden, met spuitjes en baxters.
ook de maagsonde wordt afgekoppeld om de maag te leren werken. ik ben minder gebuisd, maar toch nog vrij immobiel.
deze voormiddag brachten de verpleegsters van interne mij een bezoekje. lief toch! ze missen mij op hun afdeling en kwamen eens inspecteren of ik hier op heelkunde ook goed verzorgd word.
terug wakker
24/6
het is nu woensdagnamiddag en ik kan al een beetje rechtop zitten in bed: bloggen dus.
maandag maakten ze een bypass in mijn maag om het gezwel in de uitgang en de uitzaaiingen in de twaalfvingerige darm te omzeilen. zo zou het mogelijk worden om te eten en later chemo te krijgen.
de buisjes aan mijn lijf zijn al gehalveerd, maar toch nog talrijk genoeg om superhinderlijk te zijn: blaas- en maagsonde, baxter, epidurale.
het is nu herstellen tot vrijdag. dan nemen ze een foto om te zien of alles aan elkaar gegroeid is en ik kan starten met eten. ik ben benieuwd: opnieuw eten na anderhalve maand.
het is nu woensdagnamiddag en ik kan al een beetje rechtop zitten in bed: bloggen dus.
maandag maakten ze een bypass in mijn maag om het gezwel in de uitgang en de uitzaaiingen in de twaalfvingerige darm te omzeilen. zo zou het mogelijk worden om te eten en later chemo te krijgen.
de buisjes aan mijn lijf zijn al gehalveerd, maar toch nog talrijk genoeg om superhinderlijk te zijn: blaas- en maagsonde, baxter, epidurale.
het is nu herstellen tot vrijdag. dan nemen ze een foto om te zien of alles aan elkaar gegroeid is en ik kan starten met eten. ik ben benieuwd: opnieuw eten na anderhalve maand.
the day before
21/6
de transfer naar heelkunde (kamer 422) is vlot verlopen, zij het minder heroïsch dan een voetbaltransfer.
het was een hele stoet: ikke in rolstoel op kop, gevolgd door carla, annemie, linda, maja en pieter met hun armen vol boeken, laptop, bloemen, kledij, een hele verzameling die gegroeid is in de loop van mijn verblijf.
de naderende operatie begint nu toch een beetje stressy aan te voelen.
vannacht kwamen de muren op mij af bij de idee dat ik hier niet meer weg zou raken, maandenlange behandelingen, die nergens naar leiden. nare dromen.
de transfer naar heelkunde (kamer 422) is vlot verlopen, zij het minder heroïsch dan een voetbaltransfer.
het was een hele stoet: ikke in rolstoel op kop, gevolgd door carla, annemie, linda, maja en pieter met hun armen vol boeken, laptop, bloemen, kledij, een hele verzameling die gegroeid is in de loop van mijn verblijf.
de naderende operatie begint nu toch een beetje stressy aan te voelen.
vannacht kwamen de muren op mij af bij de idee dat ik hier niet meer weg zou raken, maandenlange behandelingen, die nergens naar leiden. nare dromen.
wat vooraf ging
19/6
vandaag kreeg ik een laptop cadeau en kan ik starten met dagboeken. na 3 weken eenzame opsluiting in het ziekenhuis, is een kijkje op de wereld via internet een verademing.
het weekend van 10 mei (moederdag) fietsten we met 5 vriendinnen in limburg. nu weet ik dat toen het eerste teken van mijn ziekte naar boven kwam. op zaterdagavond in de pizeria kreeg ik geen hap door mijn keel. de vriendinnen stopten me in bed en gingen zelf nog stappen in maastricht.
het weekend van 10 mei (moederdag) fietsten we met 5 vriendinnen in limburg. nu weet ik dat toen het eerste teken van mijn ziekte naar boven kwam. op zaterdagavond in de pizeria kreeg ik geen hap door mijn keel. de vriendinnen stopten me in bed en gingen zelf nog stappen in maastricht.
ondertussen ben ik echt ziek en heb ik, vast, noch vloeibaar, binnengehouden sinds 17 mei.
op 3 juni werd ik voor de 2de keer opgenomen en verblijf ik noodgedwongen op een spartaans kleine 2-persoonskamer. de kamergenoten zorgen natuurlijk ook voor de nodige ambiance.
de eerste, een dikke 77-jarige uit deinze, heeft een darmprobleem: 'aardbeien', denkt ze. voor het onderzoek moet de darm leeg en mag ik meegenieten van gekreun en gespetter op de wc. dat de dame een bruine afdruk van haar poep achterlaat op de wc-bril, vind ik er net iets over.
als tweede brengen ze, midden in de nacht, 'de dochter van' bruggeman-gist binnen, na onverantwoord rijgedrag door een hypo. de stoere verhalen van een rijkeluisdochter zijn niet na te vertellen.
nummer drie, een vriendelijke verpleegster voor een 3-daagse kuur tegen migraine. een babbelwater, ook tegen de verpleegsters. en ik vermoed dat ze net op tijd naar huis kon, net voor ze hier de bevelen uitdeelde.
nu deel ik de kamer met een lieve dame uit ertvelde. ik was er bij als ze haar meldden dat ze voor de derde keer een gezwel heeft. ze wordt elke dag zieker, zwakker door de zona en een slechte reactie op de medicatie. zij mocht mijn verdict (maagkanker) ook aanhoren. we voelen ons verbonden.
Abonneren op:
Posts (Atom)
