2016

Gisteren werd ik op een totaal onverwachte plek en moment aangesproken met ‘dat het morgen al weer 1 december is’. Het verbaasde me dat deze datum ook zo in anderen hun geheugen gegrift staat. Maar ik vond het vooral fijn te merken dat er nog steeds zo veel aan jou wordt gedacht.

Wanneer ik zelf je blog teruglees krijg ik zo’n dubbel gevoel. Enerzijds lijkt het allemaal zo onwerkelijk (jouw verhaal lijkt wel een film die ik ooit eens moet gezien hebben), en anderzijds kan ik niet geloven dat het àl 7 jaar geleden is want het lijkt nog gisteren… .

Afgelopen jaar werd je nog eens extra in de herinnering gezet, met ons Team C*tien. En we gaan er mee verder! Dit jaar zullen we met 3 teams geld inzamelen en fietsen voor de strijd tegen kanker. 

Voor iedereen die er mee te maken krijgt; zeker nu het nog maar eens dichtbij komt…
Voor jou!

http://onze1000.blogspot.be/

Maja

voor altijd 1 december 2009

Al 6 jaar geleden. Het leven heeft intussen niet stilgestaan.

  Ik wil zo hard dat je hen had gekend.

En zij jou.

Het leven heeft niet stilgestaan. Maar 1 december 2009 wel.

In 2016 wil ik gaan voor een uitdaging. Een uitdaging op de fiets, van Kom op tegen Kanker. Voor de strijd tegen kanker, voor het onderzoek naar kankerbehandeling, voor al wie te maken kreeg met de ziekte.       Voor jou.

www.onze1000.blogspot.be 

Maja

Al 5 jaar....

Ik mis je zo, ik mis je meer en meer...

Weemoed is een foto van voor 20 jaar.
Familie, nog samen, nog gezond.
Is toen. Met een lijst van nu errond.
Het nu houdt het verleden bij elkaar.

En omgekeerd. Want nu is maar even.
Is opschrikken en vragen:
waar waren we gebleven?
Bij jou. In die dagen.

Alles is ver. En de liefste dingen nog verder.
Maar door het verleden wordt het bij elkaar
gehouden, als schapen door een herder.

(Herman de Coninck)

miss you even more...

1 december 2012

3 jaar al...
she's not there - Santana

tuin

augustus 2011

Papa zorgt erg goed voor jouw prachtige tuin.

Af en toe weten we niet goed of iets nu onkruid is of niet. Hadden we maar wat beter naar jou geluisterd...

fietsen voor oigo

juni 2011

Er wordt weer gefietst voor OIGO dezer dagen. www.bloggen.be/fietsen_voor_oigo en www.oigo.be
We fietsen voor OIGO, maar ik fiets voor jou... .

M.

onmisbaar

bedankt

Bedankt iedereen voor alle steun en medeleven.

Luc, Maja, Milos

plechtigheid

Wij nodigen jullie graag uit op de uitvaartplechtigheid van Christine.
Deze gaat door op zaterdag 5 december om 10u in het crematorium 'Heimolen' in Sint-Niklaas (Waasmunstersesteenweg 4).

Luc, Maja, Milos

1 december 2009

Deze avond is onze knappe, sterke, lieve vrouw en mama gestorven.

mama

Maja, 26 november:
Slechte en minder goeie dagen wisselen elkaar af. Als er een betere dag is, durven we het bijna niet te zeggen. Stel dat het dan weer voorbij is...
Het huis staat vol met bloemen en bloemstukken. Bedankt aan alle lieve bezoekers.

sterk

(Maja hier)

De spuit helpt nog niet, mama blijft misselijk. We blijven wachten en hopen: de misselijkheid moet verdwijnen! Ondanks alles houdt ze zich toch zo sterk, mijn Mega-Mama...

spuit

18/11
vanaf nu lig ik in een ziekenhuisbed in de woonkamer. daardoor moest de tv hoger en werd een kast uit luc's bureau de oplossing: mijn interieur geruïneerd!

ik kreeg een nieuwe dikke spuit in mijn poep tegen misselijkheid. hopelijk is dit dé oplossing! ik wacht nog steeds af.

fruitschaal

15/11

achtien vriendinnen en één vriend (ja, hij kan zijn mannetje staan) deden mij deze design fruitschaal cadeau. bedankt!

jullie zijn allemaal welkom voor een bezoekje. (maar niet allemaal tegelijk!)

weken

14/11
gisteren vond de oncoloog een nieuwe tumor in mijn maag. met echte zekerheid weten we het pas maandag, na de uitslag van de biopsie. ik geloof in de 90% zekerheid die hij mij nu gaf, want ik voel me ook helemaal niet goed.
vanaf gisteren, vrijdag de dertiende, wordt de lengte van mijn leven uitgedrukt in weken.

vrijdag de dertiende

12/11
morgen een dagopname voor de gastroscopie. en help, ik ben bijgelovig!!
het wordt wel hoog tijd dat er iets verandert. ik doe niets anders meer dan kotsen en slapen. door de misselijkheid is lezen bijna onmogelijk. alex deed nog zo zijn best om een ander middel tegen misselijkheid voor te schrijven, maar niets helpt. ik hoop op een uitkomst, morgen, maar dan liefst een eenvoudige.

veel pppfff!

10/11
de misselijkheid blijft en eten kan ik nog altijd niet.
ik belde net, zoals afgesproken, met de chirurg. hij stelt voor nog eens in de maag te gaan kijken: gastroscopie. ik wacht nu op een telefoontje van dominique, de oncocoach, die de afspraken regelt en de nieuwe voorraad medicijnen regelt. ongelofelijk, maar waar: de grote stapel medicatie is al met meer dan de helft geminderd.

het wordt eentonig

6/11
ik blijf misselijk en het doet me aan de ergste scenario's denken.
gelukkig startte ik gisteren in een schitterend boek, dat me met momenten alles doet vergeten.

misselijk

04/11
misselijkheid is de 'file rouge' van elke dag. naar mijn zin, duurt dit nu al veel te lang.
ik wil genezen en kunnen eten!

de medicijntjes

02/10
wat ik allemaal meekreeg uit de ziekenhuisapotheek:

foutje

01/11
de eerste nacht thuis liep al compleet fout. het infuus kwam los en ik werd wakker in een plas bloed. els, de thuisverpleegster, mocht voor een zondag-feestdag al meteen uitrukken om alles op te lossen.

thuis

31/10

het was een leuke thuiskomst, ook een beetje vermoeiend voor iedereen en vooral met veel bezoek.

eindelijk

30/10
morgen ga ik naar huis. het heeft de lieve verpleegsters veel werk gekost, maar ze laten mij hier 'vrij'.
dozen vol medicatie, statief, baxters, drain in de gal, bed naar beneden, ... het wordt een bewogen thuiskomst. en hopelijk lukt het thuis beter om de maag te activeren.

hoe moet dit verder?

29/10
vaste voeding blijft problematisch: kotsen, misselijk, niets is lekker, ... .

ik stik in dit veel te kleine ziekenhuiskamertje, de muren komen op mij af.
de oncocoach, dominique, doet haar best om mij in het weekend eventjes naar huis te krijgen. hopelijk lukt het, want ik word stillaan wanhopig.

ter plaatse trappelen

26/10
ik blijf misselijk en kots voortdurend de vaste voeding, hoe de diëtiste ook haar best doet om leuke en aantrekkelijke maaltijden te verzinnen. (het blijft ook ziekenhuiskost!)
als ik kan eten, mag ik naar huis. liefste maag, help mij te ontsnappen uit dit veel te kleine kamertje!

cracotte

24/10
eten blijft een probleem. na het kotsen van beschuit, ben ik overgeschakeld op cracotjes, die luc meebrengt. 4 keer kreeg ik ziz-smeerkaas, maar oh surprise, vanmorgen was het la vache qui rit.
net als gisteren, wordt het ook vandaag een misselijke dag.

hoe ik er nu uitzie

21/10
gewassen en aangekleed, zo zie ik er nu uit.
maja wou mij iets minder ziekelijk op de foto.

het was rustdag voor de maag, enkel water op het menu en 's avonds kreeg ik een brikje halfvolle melk.

qua menu een stapje achteruit, maar alles, ook het maagsap bleef binnen, allé, het kwam er niet de verkeerde kant uit, en dat geeft toch een positief gevoel.

misselijkheid is moordend voor de moraal.

hilde kwam ook eens langs.

pppfff

20/10
gisteren was de perfecte dag. het genezingsproces lijkt goed te verlopen,
daarom mag ik vandaag starten met eten.
ontbijt: beschuit met thee.
middagmaal: beschuit met bouillon.
tussendoortje: thee.
avondmaal: beschuit met bouillon.
het plan is echter mislukt en alles is er telkens weer langs de verkeerde kant uitgekomen.
en doe mij nu vooral niet meer aan beschuitjes denken!!

zondag

18/10

dit werd een dagje kotsen.

en wat ik telkens weer vergeet: zo zie ik er nu uit:

piesbloemen

17/10

annemie en kristien brachten mij een bezoekje. voor het eerst in bijna 2 weken was ik er weer klaar voor.

terwijl ik in operatiehemdje en met infusen naar het toilet geholpen werd, trokken annemie en kristien het mooiste bloempje uit de automaat.

samenvatting van de afgelopen 9 dagen

17/10
9 hectische dagen in enkele woorden:
vrijdag: een dag vol onmogelijk veel pijn, 's avonds terug naar med-care.
zaterdag: 3 scans (3 keer op en af de plank) en een echo. niets gevonden toch nog pijn.
zondag en maandag: de betere dagen in de processie van echternach.
dinsdag: weinig beterschap maar toch opnieuw naar de kamer. 's nachts maak ik een allesbepalende val (bloeddruk 5 op 4).
woensdag: met spoed naar de scan en de echo en een uur later bevind ik mij in het OK. de milt wordt weggenomen en nog wat foefelare aan de gal.
donderdag en vrijdag: herstel in med-care: ijzer, eiwitten, veel bloed, massa's pijnstillers worden toegediend ter compensatie van de wegname van stukje pancreas en maag, eindje dunne en dikke darm en milt (misschien ben ik iets vergeten).
zaterdag: eindelijk transfer naar de kamer, daar betaal ik tenslotte voor.