bedankt

Bedankt iedereen voor alle steun en medeleven.
Luc, Maja, Milos



plechtigheid

Wij nodigen jullie graag uit op de uitvaartplechtigheid van Christine.
Deze gaat door op zaterdag 5 december om 10u in het crematorium 'Heimolen' in Sint-Niklaas (Waasmunstersesteenweg 4).

Luc, Maja, Milos

1 december 2009

Deze avond is onze knappe, sterke, lieve vrouw en mama gestorven.






mama

Maja, 26 november:
Slechte en minder goeie dagen wisselen elkaar af. Als er een betere dag is, durven we het bijna niet te zeggen. Stel dat het dan weer voorbij is...
Het huis staat vol met bloemen en bloemstukken. Bedankt aan alle lieve bezoekers.


sterk

(Maja hier)

De spuit helpt nog niet, mama blijft misselijk. We blijven wachten en hopen: de misselijkheid moet verdwijnen! Ondanks alles houdt ze zich toch zo sterk, mijn Mega-Mama...

spuit

18/11
vanaf nu lig ik in een ziekenhuisbed in de woonkamer. daardoor moest de tv hoger en werd een kast uit luc's bureau de oplossing: mijn interieur geruïneerd!

ik kreeg een nieuwe dikke spuit in mijn poep tegen misselijkheid. hopelijk is dit dé oplossing! ik wacht nog steeds af.

fruitschaal

15/11
achtien vriendinnen en één vriend (ja, hij kan zijn mannetje staan) deden mij deze design fruitschaal cadeau. bedankt!
jullie zijn allemaal welkom voor een bezoekje. (maar niet allemaal tegelijk!)

weken

14/11
gisteren vond de oncoloog een nieuwe tumor in mijn maag. met echte zekerheid weten we het pas maandag, na de uitslag van de biopsie. ik geloof in de 90% zekerheid die hij mij nu gaf, want ik voel me ook helemaal niet goed.
vanaf gisteren, vrijdag de dertiende, wordt de lengte van mijn leven uitgedrukt in weken.

vrijdag de dertiende

12/11
morgen een dagopname voor de gastroscopie. en help, ik ben bijgelovig!!
het wordt wel hoog tijd dat er iets verandert. ik doe niets anders meer dan kotsen en slapen. door de misselijkheid is lezen bijna onmogelijk. alex deed nog zo zijn best om een ander middel tegen misselijkheid voor te schrijven, maar niets helpt. ik hoop op een uitkomst, morgen, maar dan liefst een eenvoudige.

veel pppfff!

10/11
de misselijkheid blijft en eten kan ik nog altijd niet.
ik belde net, zoals afgesproken, met de chirurg. hij stelt voor nog eens in de maag te gaan kijken: gastroscopie. ik wacht nu op een telefoontje van dominique, de oncocoach, die de afspraken regelt en de nieuwe voorraad medicijnen regelt. ongelofelijk, maar waar: de grote stapel medicatie is al met meer dan de helft geminderd.

het wordt eentonig

6/11
ik blijf misselijk en het doet me aan de ergste scenario's denken.
gelukkig startte ik gisteren in een schitterend boek, dat me met momenten alles doet vergeten.

misselijk

04/11
misselijkheid is de 'file rouge' van elke dag. naar mijn zin, duurt dit nu al veel te lang.
ik wil genezen en kunnen eten!

de medicijntjes

02/10
wat ik allemaal meekreeg uit de ziekenhuisapotheek:


foutje

01/11
de eerste nacht thuis liep al compleet fout. het infuus kwam los en ik werd wakker in een plas bloed. els, de thuisverpleegster, mocht voor een zondag-feestdag al meteen uitrukken om alles op te lossen.

thuis

31/10
het was een leuke thuiskomst, ook een beetje vermoeiend voor iedereen en vooral met veel bezoek.

eindelijk

30/10
morgen ga ik naar huis. het heeft de lieve verpleegsters veel werk gekost, maar ze laten mij hier 'vrij'.
dozen vol medicatie, statief, baxters, drain in de gal, bed naar beneden, ... het wordt een bewogen thuiskomst. en hopelijk lukt het thuis beter om de maag te activeren.

hoe moet dit verder?

29/10
vaste voeding blijft problematisch: kotsen, misselijk, niets is lekker, ... .

ik stik in dit veel te kleine ziekenhuiskamertje, de muren komen op mij af.
de oncocoach, dominique, doet haar best om mij in het weekend eventjes naar huis te krijgen. hopelijk lukt het, want ik word stillaan wanhopig.

ter plaatse trappelen

26/10
ik blijf misselijk en kots voortdurend de vaste voeding, hoe de diëtiste ook haar best doet om leuke en aantrekkelijke maaltijden te verzinnen. (het blijft ook ziekenhuiskost!)
als ik kan eten, mag ik naar huis. liefste maag, help mij te ontsnappen uit dit veel te kleine kamertje!

cracotte

24/10
eten blijft een probleem. na het kotsen van beschuit, ben ik overgeschakeld op cracotjes, die luc meebrengt. 4 keer kreeg ik ziz-smeerkaas, maar oh surprise, vanmorgen was het la vache qui rit.
net als gisteren, wordt het ook vandaag een misselijke dag.


hoe ik er nu uitzie

21/10
gewassen en aangekleed, zo zie ik er nu uit.
maja wou mij iets minder ziekelijk op de foto.


het was rustdag voor de maag, enkel water op het menu en 's avonds kreeg ik een brikje halfvolle melk.

qua menu een stapje achteruit, maar alles, ook het maagsap bleef binnen, allé, het kwam er niet de verkeerde kant uit, en dat geeft toch een positief gevoel.

misselijkheid is moordend voor de moraal.

hilde kwam ook eens langs.

pppfff

20/10
gisteren was de perfecte dag. het genezingsproces lijkt goed te verlopen,
daarom mag ik vandaag starten met eten.
ontbijt: beschuit met thee.
middagmaal: beschuit met bouillon.
tussendoortje: thee.
avondmaal: beschuit met bouillon.
het plan is echter mislukt en alles is er telkens weer langs de verkeerde kant uitgekomen.
en doe mij nu vooral niet meer aan beschuitjes denken!!

zondag

18/10
dit werd een dagje kotsen.
en wat ik telkens weer vergeet: zo zie ik er nu uit:

piesbloemen

17/10
annemie en kristien brachten mij een bezoekje. voor het eerst in bijna 2 weken was ik er weer klaar voor.
terwijl ik in operatiehemdje en met infusen naar het toilet geholpen werd, trokken annemie en kristien het mooiste bloempje uit de automaat.

samenvatting van de afgelopen 9 dagen

17/10
9 hectische dagen in enkele woorden:
vrijdag: een dag vol onmogelijk veel pijn, 's avonds terug naar med-care.
zaterdag: 3 scans (3 keer op en af de plank) en een echo. niets gevonden toch nog pijn.
zondag en maandag: de betere dagen in de processie van echternach.
dinsdag: weinig beterschap maar toch opnieuw naar de kamer. 's nachts maak ik een allesbepalende val (bloeddruk 5 op 4).
woensdag: met spoed naar de scan en de echo en een uur later bevind ik mij in het OK. de milt wordt weggenomen en nog wat foefelare aan de gal.
donderdag en vrijdag: herstel in med-care: ijzer, eiwitten, veel bloed, massa's pijnstillers worden toegediend ter compensatie van de wegname van stukje pancreas en maag, eindje dunne en dikke darm en milt (misschien ben ik iets vergeten).
zaterdag: eindelijk transfer naar de kamer, daar betaal ik tenslotte voor.

off day

8/10
in de namiddag kreeg ik weer onhoudbaar veel pijn, 10 op 10, naar ziekenhuisnormen.
volgens mij werkt de pijnpomp niet, maar dat kan niet!
ik had al genoeg pijnstillers gekregen, meer mag niet.
ik lag daar, badend in het zweet, bloeddruk 19,5 over 10, een doktertje, pijnverpleegster, verpleegster, stagaire en student rond het bed, hulpeloos toekijkend: niets aan te doen, afzien!

als de verpleegster een uur later binnenkwam, zag ze de maagsonde vol vers bloed: paniek!
de chirurg gebeld, bloed afgenomen, de anesthesist er bij gehaald, kortom, ik was niet de neut en het probleem was opgelost (al weet er niemand precies wat het was).

dag 3

7/10
deze nacht liep het mis met de pijnpomp.
de bloeddruk was jojo: 20/10 of 9/5, of iets daartussen.
maar dan kwam de reddende engel, simone, de pijnverpleegster.

2de dag

6/10
het was een rustige dag, vrij pijnloos, en duttend eerst op intensieve en later med-care.

niet gepiekerd

5/10
om de tijd aangenaam door te brengen vóór de operatie kreeg ik bezoek van oncocoach dominique.


ze begeleidde mij ook naar het OK en bleef daar tot ik verdoofd was.
we praatten over de kindjes en de confituur, want het is overal wachten en met het bed voor het OK is wachten nog enger.

als ik helemaal verdoofd was, belde ze met luc, want dan startte het echt.

dominique wou er ook nog bijblijven als ze eerst de pijnpomp in de rug plaatsten.
dat lukte echter niet zo goed. de anesthesist moest wat wringen met de naald en deed mij vervelend pijn. dominique werd lichtjes groen en moest op een stoeltje gaan zitten.
als ik goed en wel op de operatietafel lag, vroeg ik aan dominique: gaat het een beetje?

toen kreeg ik het masker en weet ik nergens meer van.

surprise!!!

04/10
annemie ontvoerde mij en er zaten nog 12 vriendinnen in het complot.
het was even schrikken, maar het werd een supernamiddag.

adinda, annemie, ariane, carla, christelle, gerda, kristien, linda, nadine, nancy, rika, rita, veerle: bedankt voor de reuze verrassing.
dankzij jullie had ik geen tijd om te piekeren.

soap

1/10
de dame van de pruikenwinkel is terug uit vakantie en zij is er in geslaagd mij een bos op het hoofd te zetten waar ik mij een beetje kan mee verzoenen.

de chirurg

29/9
maandag word ik opnieuw geopereerd.
het gezwel wordt weggenomen samen met een deel van de maag, op voorwaarde dat er geen uitzaaiingen meer zijn in de twaalfvingerige darm.
misschien sneuvelt er een deel van de pancreas en heb ik een lange herstelperiode voor de boeg.

piekeruurtje

27/9
wat mij wakker houdt, is niet het slechtste scenario (= opensnijden en uit miserie terug dichtnaaien en daarna palliatief behandelen), maar het beste geval (alles wordt weggesneden), waarvan de oncoloog beweert dat er veel kans is dat de kanker terugkomt.


terugkomen, hoe en waar en hoe merk ik dat op en op welke termijn en wat gaan we dan nog doen?


'was je 20 jaar ouder geweest, dan waren we niet meer aan deze behandeling begonnen en hadden we enkel palliatief chemo gegeven'. deze uitspraak van de oncoloog houdt mij ook bezig.

muizenissen zijn nachtdieren, en het wordt weer een zonnige dag met mossels op de voetbal en mijn huis mijn architect en de vrienden en vriendinnen... .

bij de oncoloog

24/9
de staf vergaderde deze morgen. de chirurg was afwezig, de radiologen zagen niet hetzelfde, maar de oncoloog stelt voor, omdat ik mij goed voel en het zal aankunnen, te opereren.
dit wordt de tweede en laatste operatie. het is erop of eronder: het gezwel is gekrompen, de uitzaaiingen zijn er niet meer en de chirurg slaagt er in om alles weg te nemen, of, het is niet mogelijk om iets te doen en ik word gewoon terug dichtgenaaid.
dinsdag spreken we met de chirurg.

jaarmarkt

23/9
tom boudeweel, de gelegenheidfotograaf, vereeuwigde ons in een unieke uitgangspositie: omringd door 3 dokters en een kinesiste, wat kan mij nog overkomen??

meer op www.bloggen.be/hokalken

de pruikenwinkel

22/9
met mijn zielige, gekreukelde dos in de plastic hair shop:
ik paste grijs (mijn natuurlijke kleur), blond (te del), bruin (te kort), lichtbruin (te veel haar).
wat nu?



scan

21/9
deze morgen hebben ze me weer een keer door de scan geschoven, van onder en van boven volgegoten met contrastvloeistof. uitslag: donderdag. het is weer als met de duiven: wachten.

kermis

20/9
als modderfokkers op bezoek in het gelegenheidscafé van hogerop:
we dronken lekkere prosecco, die verkocht werd als cava en waarvan de dosering blijkbaar niet voor iedereen even makkelijk is.




wel en kwee

17/9
diederik bracht kweeperen, een vergeten fruitsoort.

en ik deed een poging om membrillo en gelei te maken.
2 uur peren koken, 3 uur prut roeren voor de membrillo en 2 uur gelei koken. het was bijna nacht als ik gedaan had. maar als er iets is wat ik nu heb, dan is het 'alle tijd van de wereld'.

annemie en de fotografie

16/9
cursus multimedia: annemie als model voor het misbruiken van ons fototoestel.

vorige week volgde ik les met de chemopomp op de buik gegespt. deze week was enkel mijn halfkale kop, die dan ook nog als model gebruikt werd, het enige uiterlijke teken van mijn ziekte. ik wil er niet ziek uitzien, het is al erg genoeg dat ik het ben.

de muts

14/9
gisteren voor het eerst naar buiten gekomen mét muts.
ik was niet erg overtuigd, maar de wind doet pijn in mijn schamele haar, vandaar.


vandaag heb ik de eerste contacten gelegd voor een eventuele aanschaf van een pruik.
help, ik raak er niet uit!!

de nieuwe plannen

8/9
ik ben ontsnapt uit het ziekenhuis, maar het pompje met 5-fu hangt nog op mijn buik gegespt.

op 21/9 geen vierde chemo, maar een scan om te kijken of er geen uitzaaiingen zijn in andere organen. (meer valt er op zo'n scan niet te zien)
op donderdag 24/9 wordt er op de stafvergadering met de chirurgen een evt. operatie overwogen of verder chemobehandeling. spannend.

derde chemo

7/9
mijn bloed werd goedgekeurd en de derde chemo gestart. het was weer wel eventjes wachten, een uurke of drie. maar de tijd werd aangenaam doorgebracht met een bezoekje van collega's ann en johan.

feest

6/9
vandaag opnieuw gestart met cortisone, als voorbereiding op de chemo van morgen.

misschien was de zondagse rit beter hier gestart en slikten de modderfokkers samen met mij de peppil, na het verjaardagfeest van gisteren.




meer leuke foto's op het blog van de modderfokkers.

vooruitblik

4/9
maandag maak ik opnieuw een citytrip naar gent, maria middelares.
ik heb mij een nieuw toilettasje aangeschaft, ik ben er weer klaar voor, tenminste, als de bloedwaarden goed zijn.

wat de citytrip betreft, overweeg ik desiré naessens eens uit te nodigen.
een 5-sterrenkamer, de prijs ontgaat mij nu even, maar het is een gigabedrag, voor een propere, sobere kamer, zónder douche.
de eerste kamer had een bed met een doorgelegen matras, zo dat ik na 2 nachten aan voltaren toe was.
en wat het eten betreft, desiré o desiré, na een weekje zou je je beginnend buikje wel kwijt zijn.
over de roomservice heb ik geen klachten, maar het eten!!
het ontbijt: de gevraagde 2 sneetjes met het uitzicht van brood en de smaak van karton. als beleg een piepklein potje kaas, waar je nauwelijks 1 sneetje mee belegt.
het middagmaal, what's in a name, wordt al om 11 uur geserveerd: lekkere soep en patatjes, maar je verwacht toch ook iets gezonds in een ziekenhuis. neen dus, de miniportie groentjes is overgaar en verlept en van het vlees heb ik nog nooit gegeten, want het is niet te snijden. vercaro, ligt het aan het vlees of het mes?
om 2 uur krijgen we een lekker taartje met iets zo zwart als koffie, dat ruikt en smaakt naar iets ondefinieerbaar.
desiré, ik verwacht je
christine



plukjes

1/9
na dagen van haar bijeenvegen rest er mij nog een fractie van mijn haardos, zielig, gekreukeld en onhandelbaar, maar ik ben er aan gehecht, ik wil het niet kwijt!!

haar

28/8
herfst op mijn hoofd, het haar dwarrelt naar beneden. waar ik loop laat ik een spoor van haar na.

zee

26/8
vanmorgen nog snel eens met luc naar het ziekenhuis om het chemopompje te verwijderen en dan rusten om de middag aan zee door te brengen.

in het voorjaar stelde ik voor om opnieuw naar zee te fietsen, zoals vorig jaar. helaas, voor mij lukt zover fietsen niet meer. maar geen nood, kristien offerde haar heel graag op om met mij de anderen te ontmoeten op een terrasje aan de zeedijk. zo kon ik toch nog genieten van de sfeer, ook al had ik liever gefietst.


bedankt voor die bloemen

25/8
fam. p. vandenberghe liet een heel mooie bos rozen afleveren. dank daarvoor, maar jullie zijn ook van harte welkom voor een bezoekje!!

cortisone, chemo 2 en co

24/8
de cortisone die ik gisteren bij een glaasje sangria innam, gaf mij zo'n energieboost dat ik pas deze ochtend om 5 uur insliep.
een nachtje wakker op de roetsjbaan van vervelende gedachten met enge bochten en hersenskronkels. maar met als een droom: bij dag is alles anders en vergeten.

om 9 uur ben ik opgenomen, kamer 298 (ik had al 167, 157, 421, 293)
de bloedwaarden werden nagekeken en bleken goed genoeg voor de chemo van vandaag, al wordt er gevreesd voor uitstel van de volgende.

de chemo verloop net als vorige keer: baxter anti-misselijkheid, taxotére, 3 uur spoelen, cisplatinum, 3 uur spoelen, en naar huis met de 5-fu-pomp op de buik gegespt.
het verschil: ze zijn pas om 13 uur gestart. mijn geduld werd weer eventjes op de proef gesteld.

voorbereiding

23/8
als voorbereiding op de chemo van morgen, ben ik vandaag gestart met de inname van cortisone.
morgen word ik nogmaals voor een dag en een nacht 'opgenomen', zoals het heet, opgesloten, zo voelt het aan: gevangen in een web van infusen. ik heb al visioenen over een helikopter die op de binnenplaats landt! maar dat zou de eendjes in de vijver te veel opschrikken. ik zal alweer gewoon de dinsdagvoormiddag doorbrengen met wachten op het ontslagformulier en de instructies om de komende week goed door te komen.

doktersbezoek

21/8
het was een blitsbezoek. dokter vanderstraeten keek, en zag dat het goed was. dus, maandag kan ik doorgaan met dezelfde therapie, op voorwaarde dat de bloedwaarden goed zijn. die waarden worden pas maandag, vóór de start van de chemo, bepaald.

tochtje op de leie

19/8
de misschien warmste dag van het jaar brachten we door op de leie.
bootsman rik voer ons tot in deinze en terug.
het was gewoon genieten.


familiereunie

16/8
schitterende dag voor bootjevaren en een hapje en een drankje op het bootterras. goed idee van hilde.


fietstocht

15/8
het is me gelukt om te fietsen. eigenlijk voel ik bijna niets, een beetje ijl in het hoofd en natuurlijk, de conditie is ver weg.
het was schitterend weer en de tocht was mooi uitgestippeld, en op tijd een hapje en een drankje, ideaal voor mijn toestand.


het was zuiders warm en annemie zag overal zonnebloemen, zelfs tot op de tafel thuis.

chemo dag 3

12/8
de hoofdzaak van de bijzaak onderscheiden: vandaag maakte adinda een uurtje van haar schaarse tijd vrij om mij een korter kapsel aan te meten. kortere lokken zijn minder indrukwekkend om straks bijeen te vegen na de uitval.

de foto's met adinda in de hoofdzaak:



in de dagkliniek werd het pompje met 5-fu verwijderd. de verpleegster van dienst was zo attent nog te weten dat ik zaterdag wou gaan fietsen en heeft mij extra medicatie tegen misselijkheid meegegeven.

chemo dag 2

11/8
ontsnappen uit een ziekenhuis is niet altijd evident, maar vandaag verliep het probleemloos.
het pompje met 5-fu blijft nog aangesloten tot morgen.
ik ben nog opgepept door de cortisone en de pil tegen misselijkheid doet het ook goed.
toch heb ik steeds het gevoel dat ik het wat kalmaan moet doen, wat soms moeilijk is.

om te voorkomen dat mijn nagels afbrokkelen en uitvallen, heeft kristien een tweede laag lak gelegd.

morgen naar de kapper om de haaruitval een stapje voor te zijn.

chemo

10/8
de eerste dag zit er op en ik voel nog niets.
eerst en vooral kreeg ik een middel tegen misselijkheid toegediend.
daarna volgde de echte start met taxotere. om zeker te zijn dat ik het aankon, werd ook de hartslag- en bloeddrukmeter er bij gehaald. na een uurtje was het klaar en werd ik gespoeld met water en zout.
eerst nog een pil tegen misselijkheid en daarna volgde de kuur met cisplatinum. ook daarna weer 3 uur nieren spoelen.
het was al 3 uur 's nachts als het pompje met 5 fluorouracil (5-fu) aangesloten werd.

the day before

9/8
vandaag ben ik eindelijk beter na een week van kotsen.
ik maakte me eigenlijk heel erg zorgen, want het leek enorm op de weken vóór de operatie: almaar visioenen over de tumor die nu de nieuwe maaguitgang verspert.
als voorbereiding op de chemo moet ik vandaag cortisone slikken. liefst blijft dat binnen om een goede start te nemen.

mario 50


7/9
het is nog gelukt om 50 jaar mario te vieren vooraleer aan de chemo te beginnen.

ladies




6/8
de dag aan zee is voorbijgevlogen, ook al was de zon niet op de afspraak en mislukte ons plan om een fiets te huren. strand, terrasjes, ijsjes, shoppen, kletsen, ... , en de dag was om.

een dag alleen met de vriendinnen was voor mij zeer confronterend. het is net of ik nu pas besef hoe beperkt ik ben in wat ik nog maar aankan.
vier tetteraars en twee verhaallijnen is al moeilijk om adekwaat mee te tetteren.

bij het naar huisrijden hebben we betweterig en echtgenootvervangend kristien rijles gegeven. maar net als in een echt huishouden: het heeft niet mogen baten en ik vrees dat we de volgende keer zelf zullen mogen rijden.





chemo

3/8
de beslissing is eindelijk gevallen: maandag 10 augustus start de chemo.

om de 2 weken 1 dag en 1 nacht word ik opgenomen en wordt het sterke goedje, tcf, door mijn aders gejaagd. het is nu afwachten of ik er goed op reageer.

maar eerst nog een weekje ontspannen met oa woensdag een ladiesdagje aan zee.

poortje en zo

31/7
het poortje is geplaatst. een dikke bult, reuze muggebeet boven mijn linker borst. net het dopje van een fles onder mijn huid, waarlangs ik met allerlei vloeistoffen zal gevuld worden.

zoals we zelf gezien hadden, was ook de naad vlot genezen. maar de chirurg deed ook de moeite om eens in het e-dossier te kijken en zag dat de scan goed was. maandag beslist de oncoloog wanneer de chemo(tcf) start.

mijn toekomstge kale knikker speelt door mijn hoofd. was ik maar moslima.

plannen

29/7
morgen naar de chirurg voor controle van de naad.
vrijdag opname in de dagkliniek voor het plaatsen van het poortje (port-a-cath).
maandag afspraak met de vervangende oncoloog (dr vanderstraeten is met vakantie) voor de laatste regelingen ivm de chemo.

scan

27/7
de voorbereidende week is gestart met een scan en bloedafname.

de scan: 4 bekers contrastvloeistof drinken, contrastvloeistof in de poep gegoten, baxter met contrast in de arm.
het gevoel: kotsen, diaree, en akelig gloeien.

en nu maar hopen dat de kanker niet verder is uitgezaaid en binnenkort de zwaarste behandeling kan starten.

oef

22/7
de schenkers van de orchidee zijn geïdentificeerd: christelle en dirk, dankzij speurneus carla.


de spuitjes tegen bloedklonters in de aders worden stopgezet. de verpleegsters wisten bijna niet meer waar nog een gaatje te prikken. de ene bil vol blauwe, dikke bulten en de andere vol gaatjes. els belde met alex en de spuitjes mogen stoppen als ik in beweging blijf. vermits ik niet kan stilzitten, vermoed ik dat er geen probleem zal zijn.

gezocht

19/7
wat mij al dagen bezighoudt: wie schonk mij deze orchidee?

gentse feesten

18/7
we hebben de sfeer gesnoven en een terrasje gedaan.

ik kocht mijn eerste sjaaltje om de nakende kaalheid te camoufleren.

de oncoloog

16/7
ik krijg nog een weekje om aan te sterken.

de week daarop volgend word ik gescand, mijn bloed onderzocht en krijg ik een port-a-cath: de aanloop naar het zwaardere werk!

terug

15/7
de korte vakantie zit er op. het was zeer leuk, maar toch ook vermoeiend.
na de boeiende uitstap van gisteren was ik al om 8 uur aan mijn bedje toe.

op de terugweg stonden we uren in de file voor een ongeval dat 3 doden eiste.
de politie regelde 'deskundig' het verkeer: we mochten omkeren en de snelweg verlaten en net vóór de afrit kregen we de opdracht om terug om te keren. dit risicovolle spelletje duurde twee en en half uur, maar wij kwamen er levend van af.

morgen is de afspraak met de oncoloog. stressy.


vakantie

14/7
de eerste dag in furfooz is vlotjes verlopen. de mannen hebben gejeudebould en ik keek toe.
marian zorgde voor de bbq, willy stookte natuurlijk het vuurtje en ik at probleemloos totaal afwijkend van het voorgeschreven dieet.

naar dardennen

13/7
de kogel is door de kerk: we gaan bij willy en marian in furfooz.

danny fack was verpleegster voor één dag en zocht voor ons een dame die mij ook in de ardennen het dagelijkse spuitje komt zetten.

ik kijk er naar uit, naar de minivakantie, ook al bestaat mijn dag voor een groot deel uit rusten en slapen.

rust roest

10/7
ik heb een beetje in de tuin gerommeld, en al mijn spieren zijn stram.
gelukkig komen vrienden en buren mij regelmatig een bezoekje brengen en wordt daardoor erger voorkomen.

thuis

9/7
het was wennen aan de buitenwereld, zo groot en wijds, en aan de snelheid van de auto, na weken rondrijden in een bed, door een labyrint van ziekenhuisgangen en liften.

het eten lukt perfect, als ik mij aan beschuitjes, yoghurt en plat water hou.
soms zeur ik een beetje en neem ik ook een hapje van de kookkunsten van milos.
ik reken er op dat ik binnen enkele dagen het dieet een beetje kan uitbreiden en ook iets echt lekkers kan eten.

vanmorgen heb ik ook een heerlijke douche genomen, na weken gepruts met een washandje, systeem erik.

yes!

8/7
ik mag naar huis!
maar eerst nog wat administratie en vooral, na 5 weken, mijn infuus eruit, zodat ik eindelijk eens vrij kan lopen en niet zoals een hondje aan de leiband.

hoop

7/7
net als gisteren, ging ik deze voormiddag naar de fitness, die hier echter revalidatie heet.
na 5 minuutjes fietsen moest ik al flink dimmen en na een kwartiertje gewoon uitgeput afstappen. 5 weken in een ziekenbed eisen hun tol.

vanmiddag kreeg ik de gewone ziekenhuiskost, de concurrent van reftereten, voorgeschoteld. als de spijsvertering goed werkt, mag ik binnenkort - morgen of overmorgen - naar huis.

nogmaals bedankt

5/7
nu ik al een soepje kan drinken en aan naar huis gaan begin te denken, wil ik nogmaals mijn bezoekers bedanken voor alles: de kadootjes, de bloemen en de uren in een snikheet, verduisterd kamertje terwijl het buiten schitterend weer is.







ik hoop jullie binnenkort thuis ook eens te mogen ontvangen. dan kan ik op zijn minst een hapje en een drankje aanbieden.

verslag van de vergadering

3/7
de afspraken over de behandeling (chemo) worden pas gemaakt als ik één week thuis ben, als ik echt weet hoe sterk ik weer ben.

de vraag is: wanneer kan ik uit dit ziekenhuis ontsnappen? ondanks de nieuwe medicatie liep het vannacht weer mis met de maagsapjes. vandaag sta ik op een dieet van verslenste cola.

wat de oncoloog verder nog te vertellen had: het is een zeer agressieve kanker en gezien mijn leeftijd, moet ik er voor gaan, maar toch vooral niet vergeten dat het kan mislukken, zelfs als ik sterk genoeg ben voor de zwaarste behandeling.

processie van echternach

2/7
twee dagen volgden de maagsappen traagjes de juiste weg, maar vannacht liep het fout.
de medicatie wordt aangepast en de zwaartekracht doet al eeuwen haar best, dus komt het wel goed.

deze middag vergadert de medische staf. ook alex de smet is geïnviteerd om mee te beslissen over mijn verdere behandeling.

verlost van de maagsonde

30/6
eindelijk, na 9 dagen, van dat onding verlost.

het probleem was, dat die maagsonde zodanig irriteerde dat ik verkouden werd, koorts en keelpijn kreeg, waardoor ik bijna niet meer kon praten, misselijk was, moest braken, waar de 30 cm lange naad fel tegen protesteert.

via de sonde werden de maagsappen, die wat moeite hadden met de zwaartekracht, weggezogen.
ik wacht af wat de sappen mij nu gaan lappen.

oigo

29/6
na een weekend vol koorts en valling ben ik weer iets beter.

zaterdag kwam jo mij nog eventjes oppeppen (opgeven is geen optie).
maar ik heb toch de indruk dat ik niet zo sterk ben als jo en de behandelingen niet tot het uiterste ga drijven. ik wil nu al naar huis!


vannacht kon ik niet slapen en hoorde de kikkers in de vijver, de uil in het maaltepark, ik telde de schaapjes, berekende mijn overlevingskansen en vooral, wat kan ik er voor opbrengen?

vanmorgen is de foto genomen. alles ok, de contrastvloeistof volgt de juiste weg.
waarom volgt het maagsap niet??

uitstel

26/6
de foto kan niet gemaakt worden. de maag werkt niet voldoende om de contrastvloeistof binnen te houden. waarschijnlijk wordt het maandag.


de blaassonde is nu ook verwijderd. ik kan nu zelf naar de wc strompelen in operatiehemdje en steunkousen. als ze me dan zo in de zetel dumpen voel ik me compleet mémé.


wel en wee

25/6
vannacht glipte de pijnpomp uit mijn rug. ai. nu moet de pijn op een andere manier bestreden worden, met spuitjes en baxters.

ook de maagsonde wordt afgekoppeld om de maag te leren werken. ik ben minder gebuisd, maar toch nog vrij immobiel.


deze voormiddag brachten de verpleegsters van interne mij een bezoekje. lief toch! ze missen mij op hun afdeling en kwamen eens inspecteren of ik hier op heelkunde ook goed verzorgd word.

terug wakker

24/6
het is nu woensdagnamiddag en ik kan al een beetje rechtop zitten in bed: bloggen dus.

maandag maakten ze een bypass in mijn maag om het gezwel in de uitgang en de uitzaaiingen in de twaalfvingerige darm te omzeilen. zo zou het mogelijk worden om te eten en later chemo te krijgen.

de buisjes aan mijn lijf zijn al gehalveerd, maar toch nog talrijk genoeg om superhinderlijk te zijn: blaas- en maagsonde, baxter, epidurale.

het is nu herstellen tot vrijdag. dan nemen ze een foto om te zien of alles aan elkaar gegroeid is en ik kan starten met eten. ik ben benieuwd: opnieuw eten na anderhalve maand.

the day before

21/6
de transfer naar heelkunde (kamer 422) is vlot verlopen, zij het minder heroïsch dan een voetbaltransfer.
het was een hele stoet: ikke in rolstoel op kop, gevolgd door carla, annemie, linda, maja en pieter met hun armen vol boeken, laptop, bloemen, kledij, een hele verzameling die gegroeid is in de loop van mijn verblijf.


de naderende operatie begint nu toch een beetje stressy aan te voelen.
vannacht kwamen de muren op mij af bij de idee dat ik hier niet meer weg zou raken, maandenlange behandelingen, die nergens naar leiden. nare dromen.

eerst en vooral





eerst en vooral wil ik iedereen bedanken die mij een bezoekje bracht, een telefoontje deed, een smsje of kaartje stuurde. het geeft echt een goed gevoel te weten dat er iemand aan je denkt.

wat vooraf ging

19/6

vandaag kreeg ik een laptop cadeau en kan ik starten met dagboeken. na 3 weken eenzame opsluiting in het ziekenhuis, is een kijkje op de wereld via internet een verademing.

het weekend van 10 mei (moederdag) fietsten we met 5 vriendinnen in limburg. nu weet ik dat toen het eerste teken van mijn ziekte naar boven kwam. op zaterdagavond in de pizeria kreeg ik geen hap door mijn keel. de vriendinnen stopten me in bed en gingen zelf nog stappen in maastricht.




ondertussen ben ik echt ziek en heb ik, vast, noch vloeibaar, binnengehouden sinds 17 mei.


op 3 juni werd ik voor de 2de keer opgenomen en verblijf ik noodgedwongen op een spartaans kleine 2-persoonskamer. de kamergenoten zorgen natuurlijk ook voor de nodige ambiance.

de eerste, een dikke 77-jarige uit deinze, heeft een darmprobleem: 'aardbeien', denkt ze. voor het onderzoek moet de darm leeg en mag ik meegenieten van gekreun en gespetter op de wc. dat de dame een bruine afdruk van haar poep achterlaat op de wc-bril, vind ik er net iets over.
als tweede brengen ze, midden in de nacht, 'de dochter van' bruggeman-gist binnen, na onverantwoord rijgedrag door een hypo. de stoere verhalen van een rijkeluisdochter zijn niet na te vertellen.
nummer drie, een vriendelijke verpleegster voor een 3-daagse kuur tegen migraine. een babbelwater, ook tegen de verpleegsters. en ik vermoed dat ze net op tijd naar huis kon, net voor ze hier de bevelen uitdeelde.
nu deel ik de kamer met een lieve dame uit ertvelde. ik was er bij als ze haar meldden dat ze voor de derde keer een gezwel heeft. ze wordt elke dag zieker, zwakker door de zona en een slechte reactie op de medicatie. zij mocht mijn verdict (maagkanker) ook aanhoren. we voelen ons verbonden.